De vijfde dag

Een tikkie aangeschoten van een paar glazen wijn begin ik dit verslag. Vanochtend pas om 7.45 opgestaan, een eenvoudig ontbijt genoten en om negen uur in de auto gestapt, want ons plekje was "maar" 190 kilometer verderop. Op ons akkertje over de Franse wegen richting het startpunt van de regularity, een regelmatigheidstraject, waar bijna op de seconde nauwkeurig een aantal kilometers moet worden afgelegd. Na een baguette te hebben gekocht en een kop koffie onderweg te hebben gedronken, hebben wij ons enigszins uit de zon op onze plek geïnstalleerd. De expertklasse was keurig op tijd en ook wij konden hen netjes wegwerken. Daarna was de sportklasse aan de beurt. Die kwamen af en toe in een kluitje van drie of meer auto's binnen en die werden niet elke minuut, maar elke 30 seconden op pad gestuurd. Halverwege stonden er twee motoragenten bij ons die konden melden dat de weg, waaraan wij zaten, niet mocht worden bereden. Gelukkig waren mensen van de organisatie, Abe en Marion, toevallig aanwezig, waardoor wij de agenten naar hen door konden sturen. Die zijn drie kwartier bezig geweest om ervoor te zorgen dat iedereen toch die weg mocht berijden, die eigenlijk niet in de vergunning van de plaatselijke prefectuur was opgenomen. Alle wegen eromheen waren ok, alleen die ene weg zat er niet bij. Gelukkig dat er iemand van de organisatie was, anders was de boel ter plekke onderbroken, met alle consequenties van dien. Toen de experts en sporters weg waren, zijn wij op weg gegaan naar de finishplaats Sophia Antipolis, vlak bij Cannes. Wat een geweldige tocht mat fantastische vergezichten, onmetelijke diepten en veel, heel veel bochten. Die honderd dertig kilometer zal ik niet snel vergeten, de route Napoleon, is de meest fantastische weg door het landschap en als je, net als ik, van sturen houdt, dan kom je volledig aan je trekken. Tot aan het hotel alleen maar bochten, veel, heel veel bochten. Na 2 uur en 30 minuten waren wij die 130 kilometer kwijt. Wat een rit, ongelofelijk. Lekker op tijd aan de wijn en het diner. Lekker gegeten en iets te veel gedronken. Lang geleden, trouwens. Oh, ja, bijna vergeten, de melkflessen stonden ook weer buiten. Morgen de laatste dag en dan is deze Tulp alweer voorbij en laat ik mij door Albert verrassen bij zijn vakantie verblijf.