Maandag, weer maaien en ook wandelen.

Vanochtend wederom een beetje op tijd op. We zouden gaan wandelen naar 1680 meter vanaf 1400 meter. De Pic de Cassini op. Eerst ontbijt, lekker dat Franse ontbijt met croissants en wat fruit. Vervolgens zijn we naar de zwemplek van Albert en Carina gelopen. Je kunt je bij een rivier geen prettiger plek bedenken. Bij terugkomst het restant nog te maaien gras gekortwiekt. Natuurlijk om 12.00 uur de pastiche met wat nootjes, gevolgd door een lunch. Een goede bodem om wat inspanning te kunnen plegen. In de auto en na ongeveer een half uur en heel wat meters klimmen met de auto later, waren we op de parkeerplaats. Auto op slot en een stukje wandelen, althans dat is wat Albert zei. Dat wandelen was deels, zeker het laatste stuk, over grote keien en was zeker niet vlak, soms zelfs wel redelijk stijl te noemen. Onderweg kunnen constateren dat de sneeuw dit jaar nog erg laat is gevallen, gezien de restanten. Na een uur en een kwartier hadden we de 280 meter hoogteverschil overwonnen en konden we genieten van een wel heel fraai uitzicht. We stonden op de punt van een berg met rondom alleen maar lagere bergen. Het uitzicht was geweldig. Zelfs de Mont Ventoux was zichtbaar, die ligt ongeveer 50 kilometer verderop. Een foto daarvan nemen was niet mogelijk en ik had de videocamera ook niet meegenomen. Maar niet getreurd, het was de moeite waard. Alleen moet ik wel toegeven dat ik niet meer gewend ben om dergelijke klimmende wandelingen te maken en mijn benen lieten zich dan ook goed voelen. En dan moet je ook nog omlaag. Tenminste dat dacht ik. Albert had bedacht dat we maar een andere route terug moesten nemen. Dus eerst weer over de keien en vervolgens niet alleen dalen, maar ook weer drie keer klimmen. Uiteindelijk werd er gedaald over een voormalige skipiste. Desastreus voor de benen. Maar ..... ik heb het gehaald en het was fantastisch. Op de terugweg nog even wat boodschappen gedaan en thuis gekomen de voeten op een, door Albert aangereikt, bankje gelegd en een pilsje genoten. Wat en dag.
Ik heb een boek uit zitten lezen, maar onze ervaren wandelaar, hij en Carina fietsen en wandelen (in de bergen) vele kilometers, die ervaren wandelaar lag op een gegeven moment te pitten. Ach, ja, twee oude mannen, samen 132 jaar, hadden hun best gedaan. Geweldig!
Nu eerst een hapje eten en een wijntje drinken vanavond vroeg naar bed. Morgenmiddag na de lunch richting Dijon, daar overnachten we en dan woensdag terug in Nederland. Ook aan de leuke dingen komt een eind, ook aan kortstondig leven als God in Frankrijk. Lekker tot rust gekomen bij een geweldig persoon.