De zesde en tevens laatste Tulpdag van 2016

Prettig rustig opgestaan, uitgebreid met een andere marshalequipe het ontbijt genuttigd, de spullen in de auto gezet en op naar Oirschot. Nu wel over de snelweg, want wij moesten om 10.30 uur bij de poort van legerplaats Oirschot zijn. Daar aangekomen werden onze namen gecontroleerd op basis, verplicht, van het paspoort. Vervolgens naar onze plek en ons geïnstalleerd. Een geweldige plek, weliswaar in de zon, maar met de parasol erbij moest het uit te houden zijn. Vandaag kregen wij alleen de expert- en sportklasse en hoefden wij maar 120 equipes de tijd en een stempel geven. Omdat wij betrekkelijk kort bezig waren, hadden wij al voor de Tulp besloten langs huis te rijden om ons te verkleden voor het afsluitende galadiner in Huis ter Duin. Omkwamen voor zeven waren wij in Noordwijk en daar werd ons te toegang ontzegd tot de garage van het hotel. Dat was de eerste keer in jaren dat ik daar niet in mocht. De organisatie had dat besloten. Dan heb je inmiddels bijna 3100 kilometer achter de wielen en wordt je medegedeeld dat je bijna 600 meter vanaf een parkeerterrein naar het hotel moet lopen. Guus zei al, als wij moorden gedwongen onze spullen daarvandaan mee te sjouwen, dan bekijken ze het maar en komen ze die spullen maar in Hoevelaken halen. Dat laatste was niet nodig, omdat de materiaalwagen van John voor de ingang stond. Na nog twee keer naar de auto te zijn gelopen, 1 keer omdat Guus de lijsten was vergeten en 1 ke onder ik er in het hotel achter kwam dat ik mijn zonnebril nog op had. Na deze training konden wij eindelijk aan een pils. Om half acht begon de receptie en kregen wij ook hapjes die te tevens als voorgerecht dienden. Heel smakelijk waren ze, trouwens. Daarna naar de grote zaal voor de prijsuitreikingen en de rest van het eten. Gelukkig gebeurde de prijsuitreikingen alleen voor de eerste drie binnen elke klasse en duurde dat veel minder lang dan andere jaren. De hoofdmaaltijd was ook stukken beter dan ik gewend was en ook het nagerecht was zeer smakelijk. Wat was toegezegd bleek ook uit te komen. Het diner en de binnenkomst van de algemeen winnaars was veel eerder afgelopen dan andere jaren en konden wij aan de koffie en babbel maken met diverse deelnemers.
Even een anekdote ter afsluiting.
Tijdens de receptie kwamen twee ca. 25-jarige dames onze kant uit en vroegen of ze bij ons mogen komen staan. Natuurlijk mochten zij dat. Wat Guus en ik nog niet wisten en pas later hoorden was het feit dat die meiden geïnteresseerd in "wat" oudere mannen en specifiek in Guus. Dat was lachen want vooral de meer mollige deed er alles aan om bij Guus in het gevlei te komen. Je had erbij moeten zijn om een en ander aan te zien. Zelfs in de danszaal waren Guus en ik, vooral Guus, een soort magneet. De mollige heeft ook zeker drie keer gezegd dat zij wist dat hij getrouwd was, maar ..... De rest mag je raden. Zelfs toen wij om 01.15 uur naar huis wilden, omdat Guus het wel had gehad, toen werd er zelfs nog op aangedrongen wat langer te blijven. En Guus voelde zich af en toe knap ongemakkelijk, want wat moesten zij met een man die hun vader kon zijn. Ha, ha, het was erg leuk om mee te maken.
Wij hebben een superweek achter de rug. De deelname in 2017 is al in de agenda's geschreven. Natuurlijk ijs en weder dienende.